Stil

Oei oei, wat is het hier stil! Toch zijn er ondertussen al een aantal creaties van onder mijn naaimachine vandaan gekomen.
Maar de start van het schooljaar eist zijn tol: 's avonds geen fut meer om achter de computer te kruipen na een werkdag, rijden voor de hobby's van de kinders (en die zijn dan nog niet eens allemaal opgestart), boeken kaften, huiswerk begeleiden... Allee, you know the drill!
Daar bovenop kwam dan nog zo'n gezellig ouderwetse verkoudheid. Feest! Fijn om op het nieuws te horen dat ik niet de enige ben die er mee rondloopt!

Ik kreeg dan ook al verschillende keren te horen: 'Dat zakje staat nog niet op je blog?', 'Die rok ga je er nu toch snel opzetten?' Niet dus...
Maar nu ben ik er klaar voor.

Ik maakte nog een zakje voor Oona. Een grote versie van het geboortecadeau om reservekledij in te stoppen.
En nu merk ik dat de foto's die ik nam, verdwenen zijn... Verdikkeme!
Soit, het was dus ongeveer hetzelfde maar deze keer liep de rits ook nog een stukje door aan de zijkanten zodat het zakje ver open kan. Dat leek me gemakkelijker om er netjes kleedjes in te stoppen.

Vorige week was het in Antwerpen Stoffenspektakel!
Samen met mijn schoonzus stonden we al voor 10u te wachten tot de deuren opengingen.
Dat is toch een echt festijn! En wat zijn er nog veel dames die zelf naaien! Ja, er waren ook enkele mannen te bekennen maar zij werden gedregradeerd tot zakkendragers en wanneer we er eentje zijn mening hoorden geven, liep dit steevast uit op: 'doe uw zin, ik ken er blijkbaar toch niets van'. Hilarisch! Wij gingen gezellig met ons tweetjes en tussen de telefoontjes door (schoonbroer die Schotse stof zocht en daar zelf voor op zoek ging en daarbij wat advies nodig had, zoonlief die ondertussen een jeugdwielerwedstrijdje voor onze deur won) vonden we weer geweldige stofkes.
Voor 60 euro kocht ik toile cirée voor een zakje voor een op komst zijnd babytje, katoentje voor knikkerzakje voor het broertje van die baby, tricot voor een kleed en voor een top, 2 stofkes voor broeken. Daar kan ne mens toch niet voor sukkelen!

's Namiddags was het babyborrel voor Oona. Als eerste kwam mijn liefste petekind me vragen of ik voor haar een muziekschooltas kan maken. Natuurlijk wil ik dat! Lievelingskleur: groen!
Toen kwam een van mijn nichten met een zak met stof langs: of ik daar een schoudertas van kan maken om mee te nemen naar de onthaalmoeder? Natuurlijk. Hoe groot wil je die? Hoeveel zakjes? Hoe combineren we de stoffen? Komt in orde!
Toen ging de bal helemaal aan  het rollen! Een tante vroeg me om een 'werktas' te maken. Iets elegant waar haar lunch in past. Doe ik!
Als laatste nog een neef en zijn vriendin: ze zijn al lang op zoek naar een mooie verzorgingstas (zij verwachten in oktober hun tweede zoontje) maar vinden die niet. Kan jij dat maken? Ja, dat kan, maar dan moeten jullie wel stof vinden die jullie mooi vinden. Ooh ja... Ben benieuwd of het hen lukt...
Die nacht droomde ik over stof en naaien en maakte ik de vreemdste creaties. Ik bekleedde zelfs de straat met stof. Naaien is misschien toch niet zo gezond?